Weer de allerhoogste tijd voor de mantelzorgers: een onmisbare maar totaal onderbelichte schakel in elke chronische ziekte. Naast mantelzorger voor vaak ernstig zieke ME-patiënten, zijn ook veel van hen actief in het opkomen voor erkenning en rechten van de ME-gemeenschap.
In het kader van de Week van de Jonge Mantelzorger (1-7 juni) verscheen in Groot-Brittannië een rapport van 44 pagina’s dat boekdelen spreekt en tegelijk niets nieuws brengt: Geen andere keuze dan te zorgen.
Aantredende bewindslieden in ons land zouden dit artikel en het rapport als verplichte kost moeten lezen.
Miljoenen onbetaalde verzorgers in het Verenigd Koninkrijk bieden steun aan een familielid, vriend of buur vanwege een handicap, ziekte of ouderdom. Toch heeft een meerderheid van de onbetaalde zorgverleners geen andere keuze dan de zorg op zich te nemen. Hoewel het geven van onbetaalde zorg vervullend kan zijn, heeft het ook aanzienlijke negatieve gevolgen voor het leven van de zorgverleners.
Details uit het rapport
- 62% van degenen die momenteel onbetaalde zorg verlenen of dat eerder hebben gedaan, zei dat ze geen keuze hadden om die rol op zich te nemen. Omdat er geen andere zorgopties beschikbaar waren. Dat zijn in Groot-Brittannië ongeveer 10 miljoen mensen (omgerekend naar Nederland ongeveer 2,7 miljoen).
- De impact van het zorgen was negatief voor alle gebieden waarover huidige en voormalige onbetaalde zorgverleners werden ondervraagd. Vooral voor hun geestelijke gezondheid (63%), lichamelijke gezondheid (53%), werk en kunnen werken (48%) en financiële situatie (47%).
- De negatieve gevolgen werden ook het sterkst gevoeld door hen, die geen andere keuze hadden dan een onbetaalde zorgtaak op zich te nemen.
- Uit het onderzoek bleek ook dat 73% van de ondervraagden vindt dat onbetaalde verzorgers meer steun moeten krijgen van de volgende regering, met name financiële steun en investeringen in sociale zorg. (Noot MEC: zowel in Nederland als GB van toepassing, omdat daar op 4 juli verkiezingen plaatsvinden).
Het rapport adviseert
- een nationale strategie voor verzorgerenden op te stellen,
- de sociale uitkeringen voor verzorgenden te herzien en te hervormen en
- een betere ondersteuning én bescherming van de werkplek van onbetaalde verzorgenden.
Om ervoor te zorgen dat de gezondheid en het welzijn van verzorgenden beter worden ondersteund, beveelt het rapport een nieuwe plicht aan voor de NHS (Britse Nationale Gezondheidsdienst) om rekening te houden met onbetaalde verzorgers. En daarnaast verder te investeren in sociale zorg en rustperiodes voor verzorgers.
Het volledige rapport, dat mede werd opgesteld door de Britse ME Association, valt hier te lezen.
Wat details eruit.
Impact op relaties
Meer dan de helft van de onbetaalde verzorgers merken dat hun vriendschappen en relaties worden beïnvloed, omdat zij minder tijd door kunnen brengen met familie en vrienden. Dit kan leiden tot eenzaamheid en isolatie, waarbij veel onbetaalde zorgverleners zich niet gesteund en ondergewaardeerd voelen.
Impact op de financiële toestand
Het verlenen van onbetaalde zorg beperkt vaak iemands vermogen om een volledig inkomen te verdienen en brengt nieuwe en onontkoombare kosten met zich mee. Door de ontoereikendheid van sociale zekerheidsuitkeringen, waaronder uitkeringen voor zorgverleners, heeft bijna de helft van hen moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. Meer dan een derde van hen bezuinigt op eerste levensbehoeften zoals voedsel en verwarming.
Sympathie van de kiezers
De gemiddelde Britse kiezer staat er zeer welwillend tegenover dat onbetaalde zorgverleners meer steun krijgen. 73% van de Britse bevolking zegt dat de volgende Britse regering meer steun moet geven aan onbetaalde zorgverleners.
In Nederland zou dat, gezien de komende regering, enigszins kunnen verschillen. Maar dat laat het feit onverlet, dat alle politieke partijen de mond vol hebben verantwoordelijk te zijn voor het welbevinden van de hele bevolking.
Wensen
Twee wensen (of eigenlijk signalen van wat noodzakelijk is) van zorgverleners zijn dat zij meer financiële steun krijgen, en dat meer mogelijkheid tot een break geschapen wordt. Meer dan de helft van de ondervraagden gaven dat als belangrijkste noodzaak tot verandering aan.
Conclusies
Ieder van ons heeft 50% kans om onbetaalde zorg te verlenen tegen de tijd dat we 50 jaar oud zijn, en een kans van 2 op 3 om tijdens ons leven zorg te verlenen. Voor velen van ons is die rol echter onvermijdelijk.
De impact van de zorg wordt als negatief ervaren in bijna alle aspecten van het leven van de onbetaalde zorgverlener, omdat geen goede ondersteuning beschikbaar is en, waar er rechten
en voorzieningen bestaan, ze vaak moeten vechten om er toegang toe te krijgen.
Bron info: Carers Week
Vertaling en bewerking: ME Centraal
afbeelding: Kiki
zie ook de reeks artikelen over Mantelzorgervaringen op de site.
zie ook de post op fb
mecentraal.wordpress.com 