Samen

Wanneer ik teruggetrokken en verlaten,
de dagen komend dagen gaand,
geen weet meer heb van samen-leven
dan lijkt mijn weg in eenzaamheid gebaand.

Wanneer ik steeds meer ga beseffen
dat eenzaam leven troost’loos is
dan komt verdriet mijn hart bezetten
ervaar ik leegte en gemis.

En toch…! te weten dat daar buiten
die ander is die mede-lijdt
die ander, ook dit leven levend
in stilte en verlatenheid…

dan mag ik tóch met moed vervuld zijn:
wel afgezonderd maar niet eenzaam meer.
Want weten: niet alleen maar sámen
geeft geestkracht en volharding weer.

Madelief!

zie ook de post op fb

14 mei 202214 mei 2022 by mecentraal Categories: gedichtenTags: Madelief, samen Een reactie plaatsen

Stilvallen

Als je lijf niet doet
wat je hoofd bedenkt
ontstaat een gevecht

18 september 202118 september 2021 by mecentraal Categories: gedichtenTags: Madelief, stil Een reactie plaatsen

Herinneringen!

Heb jij dat ook?
Je hoeft maar een geur te ruiken, een foto te zien,
of je bent weer terug bij toen.
Herinneringen kunnen je verdrietig maken.
Of juist blij en hoopvol

26 juni 202126 juni 2021 by mecentraal Categories: gedichtenTags: herinneringen, Madelief, Renske Een reactie plaatsen

Waardevol?

Als christen weet en geloof ik dat mijn leven van waarde is. Dat is een soort vaste grond onder mijn leven.

Maar de laatste tijd worstel ik steeds meer met de vraag hoe ik van betekenis kan zijn voor de ander.

8 mei 202130 april 2021 by mecentraal Categories: gedichtenTags: Madelief, waarde Een reactie plaatsen

Communicatie

Het begint me steeds meer op te vallen: communicatie met ‘de buitenwereld’ verloopt regelmatig wat ‘vreemd’. Ik weet er zo snel geen ander woord voor. Maar ik denk dat vreemd wel mijn ietwat onbehagelijke gevoel goed weergeeft.

27 april 202127 april 2021 by mecentraal Categories: columnsTags: buitenwereld, column, Madelief Een reactie plaatsen

Mijlpaal

Vandaag, 17-01-2021, is het precies een jaar na dé dag.

De dag waarop mijn leven voorgoed veranderde.

De dag waarop mijn ogen werden geopend.

De dag waarop duidelijk werd dat ik écht ziek ben.

Iemand die ik via een Facebook-pagina van ME en CVS heb leren kennen (ik heb haar nog nooit ontmoet, maar ze is dit afgelopen jaar heel belangrijk voor me geworden) noemt deze dag een mijlpaal. 

Maar hoewel een mijlpaal, een feestje komt er niet. 

Op 17-01-2020 kreeg ik officieel de diagnose ME/CVS en OI (orthostatische intolerantie).

19 februari 202119 februari 2021 by mecentraal Categories: columnsTags: Madelief, NKCV, orthostatische intolerantie, POTS Een reactie plaatsen

Verdriet

Wanneer je leven zich steeds meer verkleint en het uitzicht op een normaal, een leefbaar leven hoe langer hoe meer in de mist verdwijnt, dan voert het eigen verdriet de boventoon.
Maar gaandeweg ga je zien hoeveel pijn ook degenen van wie je houdt en met wie je samenleeft hebben.

16 januari 202117 januari 2021 by mecentraal Categories: gedichtenTags: Madelief, naasten, verdriet Een reactie plaatsen

Lotgenoten, bedankt!

Van Madelief! mochten we eerder al schitterende gedichten publiceren. Ditmaal drukt zij haar gevoelens even vaardig uit in proza. Het leek ons een goede start van het nieuwe jaar, een terugblik op het oude en wat wij daarin boden. Daar dragen steeds meer van ons aan bij en we hopen dat met zijn allen nog lang te mogen doen. Door elkaar en voor elkaar.

“Soms, bij het lezen van de stukjes op ME-centraal, overvalt me een gevoel van pijn en verdriet. Al die verhalen over het leven met ME. Vanmorgen over het invullen van papieren voor het UWV. Geen mens die weet hoeveel pijn dat kan geven. Omdat het je steeds meer bepaalt bij de achteruitgang van je gezondheid. Of het filmpje over de donkere kamer waarin iemand dag en nacht, week in week uit, maand na maand ligt. Zo aangrijpend. De kunstwerken die voorbij komen en die altijd een diep verdriet weergeven. Verdriet om wat gemist wordt. 

1 januari 20219 december 2020 by mecentraal Categories: columnsTags: bewondering, lotgenoten, Madelief, Mobiele Eenheid Een reactie plaatsen

Heimwee

Onderstaand gedicht schreef Madelief! met de opmerking dat uitleg verder overbodig is. Niettemin nemen wij over wat zij er verder over schreef, omdat dat ook een inkijk in haar leven geeft.

19 december 202019 december 2020 by mecentraal Categories: gedichten, grassroot, severe METags: alleen zijn, begrip, erkenning, heimwee, herkenning, Madelief 1 reactie